چند روز پیش یکی از دوستانم جریانی را برایم نقل کرد که بد ندیدم برای شما هم آن را مطرح کنم.

دوست من می‏گفت چند وقت پیش برای کاری مدتی در دانشگاه بین‏المللی امام خمینی قزوین بودم. در این دانشگاه، دانشجویانی از دیگر کشورها هم حضور داشتند از جمله دانشجویی از بوسنی. این دانشجو مسلمان بود ولی همیشه یک صلیب به گردنش آویزان بود که باعث تعجب من می‏شد. یک روز طاقت نیاوردم و از او سوال کردم که چرا با اینکه تو مسلمانی ولی صلیب که علامت دینی مسیحیان است را به گردن می‏اندازی. این دانشجوی بوسنیایی جواب عجیبی به من داد که باعث تاسف و شرمندگی من شد. این دانشجو گفت:‏ من تا قبل از آمدن به ایران هیچ‏وقت صلیب به گردن نمی‏انداختم اما در ایران هرگاه از من سوال می‏کردند که چه دین و آیینی داری من می‏گفتم مسلمانم و در مقابل این سوال که شیعه هستی یا سنی تا می‏گفتم سنی هستم تمام افراد از من روی برمی‏گرداند. اما از وقتی که صلیب به گردن می‏اندازم و دیگران تصور می‏کنند من مسیحی هستم دیگر مانند قبل با من برخوردهای نامناسب نمی‏کنند. وگرنه من هم علاقه‏ای ندارم که این صلیب را به گردن بیاویزم.

********

این مساله‏ایست که متاسفانه در بسیاری از جوامع اسلامی این‏روزها دیده می‏شود که نسبت به متدینین به دیگر ادیان احترام بیشتری قایلند تا به همدینانشان ولی با مذهب متفاوت. در زمانی که رویکرد استکبار مبارزه منفی با مسلمانان و تشدید اختلاف بین آنهاست مهمترین نیاز مسلمانان نزدیک شدن بیش از بیش به یکدیگر است. تقریب ضرورتیست که جهان اسلام هم‏اکنون بیش از هر زمان دیگر به آن نیازمند است. تقریب به معنای دست برداشتن از اصول و یکسان‏سازی در عقاید نیست بلکه بدین معناست که هر کس با هر عقیده و مسلکی که دارد دیگری را تکفیر نکرده و در عمل همه با هم چون دست واحدی شوند.

امروز بعد از ظهر نخستین نشست هم اندیشی وبلاگ نویسان دینی در قم برگزار شد. این اقدام مبارک و میمونی است که از خیلی وقت پبش دوستان درصدد برگزاری آن بودند تا نهایتا پس از راه افتادن دفتر توسعه وبلاگ دینی به همت مهندس فخری و همکارانشان این ایده جامه عمل به خود پوشید.

از مهمترین نکات این نشست سخرانی کوتاه آقای جواد محدثی بود که در عین ایجاز نکات بسیاری را به خصوص در زمینه شیوانگاری در وبلاگ بیان کرد و برای من که خیلی آموزنده بود. برخی از این نکات از این قرارند: 1- ایجاز و مختصر نویسی 2- نوشتن به زبان عرف و پرهیز از مغلق نویسی 3- نوآوری، تنوع و جاذبه در نوشته‏ها 4- خوب نگاری در مقابل پرنگاری.

از دیگر نکات مهم این جلسه حضور شخصیت‏های مختلف در عرصه وبلاگ وهمچنین حضور پرشور طلاب وبلاگ نویس بود.

همچنین در این جلسه دکتر مهدی بوترابی مدیر مجموعه پرشین بلاگ حضور داشت و نکات جالبی را در زمینه برنامه‏هایشان و آمادگیشان برای همکاری با وبلاگ‏های دینی بیان کرد. بوترابی با اشاره به وضعیت موجود در دنیای ارتباطات، جهان را در آستانه یک رنسانس ارتباطی دانست و گفت: قبلا ما روز جهانی ارتباطات را داشتیم اما الان می‏گوییم روز جامعه اطلاعاتی و این نشان از تغییر ماهوی جهان ما به جهان ارتباطات دارد.

بوترابی همچنین به وبلاگ‏های موجود اشاره کرد و گفت:‏هم اینک در پرشین بلاگ بیش از 650 هزار وبلاگ وجود دارد که بیش از 100 هزار تای آن فعال است  و به صورت کلی در ایران بیش از 250 هزار وبلاگ نویس فعال داریم.

وی همچنین برخی از جدیدترین تغییرات صورت گرفته در پرشین بلاگ و قالب جدید آن و امکان جالب ارسال پست و نوشته بر روی وبلاگ از طریق سرویس پیام کوتاه تلفن همراه(SMS) را برشمرد.

 نخستین همایش وبلاگ نویسان دینی

حجت الاسلام جواد محدثی

دکتر بوترابی مدیر پرشین بلاگ

مهندس فخری مدیر پارسی بلاگ

انتشار کاریکاتور موهن در ایران جمعه تاریخ 22 اردیبهشت موجی از اعتراض‏ها و انتقادها را در پی داشت. عده‏ای منصفانه و با در نظر گرفتن سابقه روزنامه ایران و همچنین عدم وجود قصد قبلی به انتقاد از این جریان پرداخته و در مقابل گروهی دیگر با ایجاد تشنج و درگیری و اعتراض‏های غیرمناسب در خلاف جهت منافع ملی گام برداشتند. اما آن‏چه دراین میان مورد توجه قرار نگرفت دلیل چاپ این کاریکاتور در روزنامه ایران است. در واقع آن چه در روزنامه ایران منتشر شد و این همه اعتراض را درپی داشت به تازگی در فرهنگ عامه ما قرار نگرفته بلکه فضایی است که مدتهاست در طنز رایج بین مردم وجود دارد. در لطیفه‏ها و جک‏هایی که امروزه برای هم تعریف می‏کنیم و یا در سایت‏های مختلف اینترنتی می‏خوانیم و هر روزه جدیدترین ورژن‏های آن را برای هم SMS می‏کنیم قومیت‏ها یک پای ثابت اند. یه ترکه...یه رشتیه... یه قزوینیه... یه لره..... یه تهرانیه..... یه عربه.....و..... . متاسفانه فضای حاکم بر طنز ما به این صورت درآمده و این درحالیست که هیچ یک از این قومیت‏ها نه تنها به انتقاد از این وضع نپرداخته بلکه بسیاری از آنها خودشان هم به این امر دامن می‏زنند. انتشار کاریکاتور موهن در روزنامه ایران بازتابی بود از آن چه در فضای طنز کشور می‏گذرد و نه توهینی برنامه‏ریزی شده به آذری‏ها. هر چند این به هیچ وجه موجه عمل نویسنده و طراح نمی‏شود اما باید علت‏های هر معلولی را هم شناسایی کرده و به مبارزه با آنها در کنار حل معلول پرداخت.

یادداشت دختر گل‌آقا درباره کاریکاتور جنجالی!

پیروزی انقلاب اسلامی در ایران علاوه بر دگرگونی های وسیع در داخل کشور، در خارج از مرزهای ایران نیز طوفان های سیاسی اجتماعی بسیاری را به دنبال داشت که شاید مهمترین تاثیرگذاری آن در مساله فلسطین بود. معضلی که سران و ملتهای عرب پس از شکست مفتضحانه جنگ شش روزه با اسرائیل از حل عادلانه آن ناامید شده و در فکر تن دادن به خواستهای غیر منطقی صهیونیستها بودند. اما نور امیدی که موفقیت نهضت اسلامی ایران در دلها روشن کرد و پس از آن حمایتهای مادی و معنوی ملت ایران در سایه نظام اسلامی، جوانان مبارز فلسطینی و لبنانی را در مسیر مبارزه خود مستحکم و استوار ساخت. با حضور جمعی از پاسداران سپاه در سالهای ابتدایی انقلاب در لبنان هسته های اولیه مقاومت با عنوان حزب الله لبنان با شعار «خیبر خیبر یا صهیون جیش محمد قادمون» شکل گرفت که نهایتا این گروه کوچک چند هزار نفره اما با ایمان توانست بخش عمده خاک لبنان را از دست متجاوزین خارج سازد؛ کاری که ارتشهای چند ملیونی عرب از انجام آن عاجز ماند.

*********

هنگامی که سخنرانی دکتر احمدی نژاد در جمع دانشجویان دانشگاه جاکارتا پایان یافت، جمع زیادی از این دانشجویان یکصدا فریاد می زدند: «خیبر خیبر یا صهیون جیش محمد قادمون» و به خاطر می آوردند ما را پتانسیل عظیم جهان اسلام که در پس تعصبات و اختلافات کور مذهبی این چنین فشل و بلا استفاده مانده است. جمعیت هشت کشور مسلمان ایران، اندونزی، مصر، پاکستان، نیجریه، ترکیه، مالزی و بنگلادش بالغ بر نهصد ملیون نفر است؛ جمعیتی که به قول امام رحمت الله علیه اگر هر کدام یک سطل آب روی اسرائیل بریزد آن را آب می برد. پس چرا این امکانات و جمعیت عظیم نتوانسته به آرمان های مشترک جهان اسلام که همانا یکی از آنها آزادی فلسطین است دست یابد؟ پرسشی که پاسخ آن را باید در تفرقه و دوری مسلمانان از یکدیگر جست و جو کرد و در سال پیامبر اعظم با تکیه بر تعالیم اسلام و نبوت و توحید و معاد به عنوان اصول مشترکه مسلمانان از تفرقه و اختلافات بی حاصل پرهیز کرد چه آنکه قرآن کریم می فرماید: «لا تنازعوا فتفشلو و تذهب ریحکم.» (انفال 46)

نامگذاری سال 1385 به نام پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله از سوی رهبر معظم انقلاب از چند جهت قابل تامل و بررسی است. نخست اینکه محمد آخرین فرستاده خداست و دین او دین خاتم نام دارد و بنا بر ادعای مسلمانان تنها دین حق برای جویندگان معرفت، دین اسلام است. از سوی دیگر هجمه وسیع جهان غرب به نبی مکرم اسلام که در هتاکی اخیر رسانه‏های اروپایی نمود پیدا کرد- و از سالها قبل و در پس پرده شروع شده بود- نشان از برنامه ریزی بلند مدت برای مشوه کردن جلوه پیامبر اسلام و نهایتا پیام بلند اسلام دارد. جدای از این مسایل پیامبر اسلام یکی از نقاط اشتراک و وحدت میان تمامی مسلمانان است و محترم و غیرقابل خدشه برای تمام آنان صرف نظر از هر گرایشی است.

هوشمندی رهبر انقلاب در شرایطی که دشمنان با هدف قرار دادن نقطه وحدت و اشتراک مسلمانان و مقدس ترین انسان هستی سعی در تخریب چهره اسلام دارند همراهی  و همگامی تمام اقشار جامعه اسلامی را طلب می‏کند تا هر کس به اندازه توان خود و جایگاهی که دارد به تبیین سیره‏های نبوی بپردازد و چهره رحمت للعالمین را معرفی نماید. به نظر من هر کدام از ما وبلاگ نویسها هم اگر بخشی از نوشته‏هامان را به این موضوع اختصاص بدهیم می‏توانیم بخشی از این مسئولیت را به دوش بکشیم و همین طور اگر مسولان فرهنگی تبلیغی به خصوص مسولان پارسی بلاک به این موضوع در عرصه وبلاگ توجه نمایند و مانند بسیاری موضوعات دیگر که مسابقه و جشنواره برگزار می‏کنند در این زمینه هم فعالیت نمایند شاید بتوانیم گوشه‏هایی از سیره آخرین پیامبر الاهی را بازگو نماییم.