حدود ده روز سفر به سوریه و لبنان طول کشید که هفت روزش را در لبنان و سه روز را در سوریه گذراندیم. در پست های بعدی به تفصیل از این سفر خواهم نوشت اما فعلا عکس های درخت شهدای بنت جبیل لبنان را ببینید.
این درخت حدود یک سال و نیم پیش خشک شده بود و قبل از نمایشگاه آن را بریده و با رنگ روغن کاملا رنگ آمیزی شده بود اما پس از آن که نام و تصویر شهدای جنگ 33 روزه لبنان که در بنت جبیل به شهادت رسیده‏اند بر روی آن نصب شد، جوانه‏هایی بر روی درخت رشد کرد و همچنان رشد می‏کند.

سالن محل برگزاری نمایشگاه شهدای بنت جبیل

این آخرین یادداشت سفر به کویت است و به گزارش تصویری از بزرگترین مسجد کویت «مسجد جامع کبیر» اختصاص دارد. (عکاسش هم خودم هستم!!) هرچند بسیاری از خاطرات و نکات این سفر باقی ماند، اما فرصت اندک است. باید ساکم را ببندم چون امشب با جمعی از دوستان طلبه عازم سوریه و لبنان هستیم .  

یکی از پدیده های فرهنگی اجتماعی که در کویت با آن روبه رو شدم دیوانیه بود و تقریبا هر هفت روزی را که در کویت بودم به یک دیوانیه سر زدم.
دیوانیه نوعی گردهم آیی و نشست مردمی و بدون سازمان دهی است که محور آن معمولا یک شخصیت شناخته شده سیاسی، دینی، فرهنگی و یا ریش سفید و بزرگ یک منطقه و یا طائفه است، و به همین خاطر معمولا افراد شاخص و شناخته شده معمولا بخشی از منزل خود را در قالب یک سالن مبله و مناسب بر ای تجمع مردم قرار می دهند تا دیوانیه را در آن برگزار کنند.
زمان برگزاری دیوانیه ها معمولا از بعد از نماز عشا تا پاسی از شب و گاهی تا نیمه های شب با توجه به موضوع آن است. و به همین خاطر نوع پذیرایی این دیوانیه ها بسته به زمان برگزاری و وضعیت مالی صاحب دیوانیه متفاوت است. این پذیرایی ها از قهوه مخصوص (تلخ و در فنجان های کوچک) شروع شده و تا شام هم ادامه دارد. ولی به صورت معمول نوعی از ساندویچ پنیر و گوشت در اکثر دیوانیه ها سرو می شود.
در دیوانیه ها مباحث مختلف سیاسی روز، مباحث شهری، سوال های فقهی و شرعی و حتی گاهی مباحث ورزشی مطرح می‏شود.
دیوانیه در واقع یک نوع کلوپ است که با توجه به موضوع آن، علاقه مندان به آن موضوع در آن حضور پیدا کرده و به بحث و گفت و گو می پردازند.
مراسم روضه خوانی از جمله نقاط اشتراک دیوانیه های مذهبی شیعیان کویت است.
 

سالن مبله دیوانیه بخشی از خانه شخصیت های مهم و تاثیر گذار کویتی است

سال پبش در همین ایام بود؛ اسرائیل برای چندمین بار به جنوب لبنان حمله کرده بود. اما این بار برخلاف پیش بینی‏ها و تصورات حتی نتوانست از روستای مرزی بنت جبیل هم عبور کند. مقاومت غیرقابل تصور جوانان حزب الله لبنان در مقابل یکی از قویترین ارتش های جهان و رهبری شجاعانه سید حسن نصرالله باعث شد تا نه تنها جوانان شیعه بلکه جوانان مسلمان و عرب با افتخار از این پیروزی و به خصوص نماد آن سید حسن نصرالله یاد کنند.
در کویت نیز این واقعیت را کاملا دیدم. بسیاری، عکس های سید حسن را در منزل، محل کار، اتومبیل و یا تلفن همراه خود داشتند و وقتی به هم می‏رسیدند با نشان دادن این عکس‏ها به هم آشنایی می‏دادند.
حتی چند تن از جوانان لبنانی را دیدم که وقتی از آنها پرسیدم: مٍن ا‍َینَ اَنت؟ (کجای هستی؟) پاسخ دادند: من لبنان (لبنانی هستیم) و وقتی تعجب مرا دیدند، پرسیدند: الا تصدق؟ (باور نمی کنی؟) و بلافاصله موبایل هایشان را درآوردند و بک گراند آن که عکس سید حسن نصرالله بود نشان من دادند. انگار که کارت شناسایی شان باشد!!
یکی دیگر از این جوانان لبنانی می‏گفت: تا سال قبل با ما به عنوان یک اقلیت در کویت رفتار می‏شد و تعامل با ما مساوی با دیگران نبود و بسیاری اوقات ما سعی می‏کردیم لهجه لبنانی خود را در گفت وگو های روزمره بروز ندهیم، اما الان با افتخار به همه می‏گوییم که لبنانی هستیم....
سخن درباره مقاومت اسلامی لبنان و حزب الله فراوان است اما آن چه نباید فراموش کرد جرقه شکل گیری این حرکت مبارک است. شاید وقتی ملت ایران در بهمن 57 منتظر ورود امام بودند فکر نمی‏کردند این انقلاب بعدها تا کجا ادامه پیدا می‏کند و 28 سال بعد در جنوب لبنان، جوانانی که آن زمان اصلا نبودند با آرمان خمینی و با الهام از اندیشه او در مقابل ظلم می‏ایستند ... همان طور که ما الان نمی‏دانیم 30 سال آینده کجا هستیم شاید ....

این عکس ماشین بنز ای 320 یکی از همین جوانان شیعه کویتی است