یک هفته پیش بود (چهارشنبه سوم اسفند) که واقعه تاسف بار حمله به حرم امامین شریفین عسکریین دل همه مسلمانان را داغدار کرد و سیل محکومیتها و اعتراضها به این حرکت تروریستی آغاز شد. یکی از این محکومیتها پیام آیت الله فاضل لنکرانی بود که در آن از همه مسلمانان خواسته بود صدای اعتراض خود را به گوش جهانیان برسانند. آن شب به این فکر میکردم که من چه نقشی میتوانم در این اعتراض اسلامی داشته باشم که دوست عزیزم احمد نجمی زنگ زد و پیشنهاد تاسیس یک وبلاگ به زبان انگلیسی برای مخاطبین غیر ایرانی را داد. ایده بکر و جالبی بود هرچند برای ما که زبانمان خیلی خوب هم نیست کار سختی بود، به هر حال همان شب در بلاگ اسپات Holy Samarra را ثبت کردم هر چند اول خواستم سامرای خالی را بگیرم اما قبلا ثبت شده بود. سعی من و دوستان دیگر در مطالب منتشره در وبلاگ بر این بود که اخباری را که بسیاری از جهانیان به علت سانسور شدید حاکم بر رسانه های جهانی به آن دسترسی ندارند در دسترس مخاطبان خود قرار دهیم. در چند روز پس از حادثه اکثر رسانه های خارجی خبر از وقوع درگیری های داخلی و جنگ طایفه ای در عراق میدادند و اخباری که به نوعی باعث ایجاد وحدت بین گروههای عراقی میشد به شدت سانسور میشدند. علاوه بر اخبار، مقالات و تحلیلهایی هم که به این حادثه و تبیین عواقب آن و زمینه های بروز می پرداخت را در وبلاگ قرار میدادیم.

پس از اینکه روز جمعه ایسنا، بازتاب، مهر، فردا و انتخاب و شنبه روزنامه همشهری و روزهای بعد روزنامه های ایران، الوفاق و ایران دیلی خبر تاسیس وبلاگ را منتشر کردند تعداد خوانندگان وبلاگ رو به فزونی گذاشت و در پی آن پیامها و نظرات بسیاری به ما رسید.

نظراتی که در این مدت در وبلاگ سامرای مقدس قرار میگرفت نشان از تنوع طیف مخاطبین وبلاگ داشت. برخی تشکر کرده و برخی انفجار سامرا را محکوم میکردند و آمریکا را مسبب آن می دانستند و برخی دیگر این را کار ایران میدانستند و عده ای از دشمنان مسلمین هم از وقایع اتفاق افتاده در عراق اظهار خوشنودی می کردند. اما جدای از همه این مسایل این تجربه جدید از وبلاگ نویسی برای مخاطب غیر ایرانی و انگلیسی زبان در نوع خودش درسی جدید در دنیای رسانه های الکترونیکی برا ی من بود وراهکاراهای جدیدی را برای فعالیت رسانه ای در فضای شبکه پیش رویم قرار داد.

به مناسبت هتک حرمت حرم مطهر امامان همامان علی النقی و حسن عسکری وبلاگی انگلیسی با عنوان Holy Samarra تاسیس کرده ام . لطفا با مراجعه به این وبلاگ پیشنهادها و انتقادهای خود را با من مطرح نمایید. 

قبل‏ترها زمانی که فیلم سخنرانی‏های دکتر عباسی در دانشگاههای کشور پخش شده بود و همه جا نقل محافل بود از آزادگی و بیان حقایق و آرمانگرایی او خوشم آمد هر چند معتقد بودم افراط و تفریط‏ها و یکجانبه نگریهای در سخنان وی وجود دارداما امیدوار بودم در گذشت زمان ترکیب آرمانگرایی و واقع بینی به جامع نگری دکتر عباسی منجر شود اما وقتی سخنرانی اخیر ایشان در تالار شهید مفتح دانشگاه تهران را مشاهده کردم بسیار تاسف خوردم بر آنچه ایشان در این جمع مطرح کرده بود.

1- در بخشی از سخنان؛ آقای عباسی بدون مشخص کردن هیچ مبنایی به تقسیم کردن نوع فعالینهای شیطان پرداخته است در حالی که آموزه های دینی ما را به مبارزه با شیطان به عنوان مصداق هر شری فرا می‏خواند نه اسیر شدن در گیر و بندهای شیطان شناسی.

2- در جای دیگری آقای عباسی چنین می‏گوید که بی نیاز از هر شرحی است: هرگاه کلمه "ساعت" گفته می‌‏شود شما روی مچ خود را نگاه می‌‏کنید و کسی که برای اولین بار کلمه "ساعت" را روی این وسیله قرار داد یک عمل شیطانی انجام داد زیرا این کلمه، در قرآن آمده است و هر گاه این کلمه می‌‏آید باید تن و بدن انسان بلرزد و از آن زلزله نهایی و واقع‌‏شدن قیامت وحشت کند اما ما چه راحت از کنار آن می‌‏گذریم. 

3- دکتر عباسی در بخش دیگری از این سخنان تصویرهایی که از ائمه و با نیت محبت و به دست محبان اهل بیت صورت گرفته هم ردیف کاریکاتورهای توهین به پیامبر می شمارد و چنین می‏گوید:تا زمانی که انسان‌‏هایی در دانمارک هستند که کاریکاتور بکشند و تا زمانی که انسان‌‏هایی در درون جمهوری اسلامی هستند که تصاویر قدی از حضرت ابوالفضل(علیه‌‏السلام‌‏) و امام حسین(علیه‌‏السلام) بکشند؛ علم درست کنند و روی دوش بگیرند شیطان نیازی به کثیف‌‏کردن و غلیظ‌‏کردن خود ندارد.

4- لطفا استدلال آقای عباسی در مورد سوار نشدن به بنز آلمانی را ببینید:ننگ بر مسؤولی در جمهوری اسلامی باد که سوار خودرویی شود که صدراعظم آلمان، سازنده آن، حرکت نشریات دانمارک را تأیید می‌‏کند و ننگ‌‏بر چنین مسؤولی که با رأی مردم روی کار آمده است اگر سوار بنز آلمانی شود.  اگر باز بحث تحریم این کشورها مطرح بود تا اندازه ای معقول است اما خودرویی که خریداری شده چون صدر اعظم کشور تولیدکننده اش از اهانت حمایت کرده پس نباید سوارش شد بسیار نامعقول است.

بر آیند کلی سخنان دکتر عباسی نشان از خروج ایشان از جاده اعتدال و گرفتار آمدن در افراط و تفریطهایی است که پایان آن مشخص نیست.

برای امضای طومار محکومیت اقدامات اخیر و هتک حرمت حضرت رسول از لینک زیر استفاده کنید:

http://www.petitiononline.com/islamic/petition.html

صبح روز سه‏شنبه هفته قبل(روز عرفه) کلاس فلسفه داشتیم. ساعت حدودا هفت صبح بود که صدای آشنایی از بیرون کلاس به گوشم رسید. خوب که دقت کردم متوجه شدم صدای دعای عهد است که از بیرون کلاس به گوش می‏رسد. استاد مشغول درس دادن بود اما دل من سر کلاس نبود؛ بنابر استدلال شیخ اشراق، موجود اشرف در رتبه وجودی قبل از سایر موجودات قرار دارد.......یا حیُا قبل کل حی و یا حیُا بعد کل حی و یا حیُا حین لا حی، یا محی الموتی و ممیت الاحیا، یا حی لااله الا انت......امکان مساوی با ضرورت است و ملاک معلولیت، ضعف وجودی........اللهم اجعلنی من انصاره و اعوانه، والذابُین عنه، والمسارعین الیه فی قضاء حوائجه، و الممتثلین لاوامره.......برهان هوای طلق ابن سینا در واقع همان علم حضوری و تلقین به آن است.......فاظهر اللهم لنا ولیک وابن بنت نبیک، المسمُی باسم رسولک، حتی لا یظفر بشی من الباطل الا مزُقه، و یحقُ الحقُ و یحقُقه......

برحمتک یا ارحم الراحمین....برای جلسه آینده پیش مطالعه فراموش نشود.

 *********

پس از گذشت 61 سال از جنگ دوم جهانی هنوز هم کسی حق ندارد درباره افسانه کشتار یهودیان دربازداشتگاههای آلمان تحقیق کند در حالیکه فیلم ها , روزنامه ها , کتابها و متون درسی اروپا آکنده از افسانه هولوکاست است و قوانین اروپا به هیچ محققی اجازه بررسی و نقد این ادعا را نمی دهد. این نوع برخورد با محققین و اندیشمندان در کشورهای مدعی دمکراسی نشان از عدم صحت آنها در ادعاهایشان دارد.

 در قاره ای که خود را مهد دمکراسی می داند و به ماده 11 اعلامیه حقوق بشر می بالد تاریخ قرون وسطی در غرب مجددا در حال شکل گیری است و تاریخ در غرب دوباره تکرار می شود ولی این بار صهیونیستها دور جدیدی از تفتیش عقاید به سبک قرون وسطا را در اروپا به جریان انداخته اند. اینکه اندیشمندان و محققانی مثل « روژه گارودی » در فرانسه و « ایروینگ » در اتریش و دهها مورخ دیگر در سراسر اروپا به خاطر تحقیق و ارائه مستنداتی مبنی بر افسانه بودن کشتار یهودیان به مانند گالیله به محاکمه و حبس کشیده می شوند , نشان می دهد که ادعای وجود دمکراسی در غرب , صرفا یک طبل توخالی است .

غرب در مواجهه با پدیده هایی مانند « آزادی » , « حقوق بشر » و « دمکراسی » همواره گزینشی عمل می کند , به همین دلیل است که نویسنده ای مانند سلمان رشدی مرتد که به عقاید بیش از 1,5 میلیارد مسلمان اهانت کرده , در این قاره با آغوش باز پذیرفته شده و مورد تشویق قرار می گیرد ولی نویسندگانی مانند « روژه گارودی » و « ایروینگ » که می خواهند ابعاد یک دروغ سیاسی و جعل تاریخی را فاش کنند , از سوی مدعیان آزادی به بند کشیده می شوند.

در همین زمینه:

کاش حاج احمد کاظمی زمانی که شب و روزش را در جبهه‏ها و در میان یاران شهیدش می‏گذراند سری هم به ساختمان شیشه‏ای بزرگ جام جم می‏زد. یا لااقل بیشتر خبرنگاها را دور خودش جمع می‏کرد و گزارش فعالیت و مانور می‏داد. شاید هم فکر می‏کرد هم‏رزمهای خودش مسئولین صداوسیما هستند پس غمی نیست که دردکشیده‏ای هست تا پاسدار ارزشهای دفاع مقدس باشد!   شاید هم حاج احمد به اندازه یک مجری یا خبرنگار برای صداوسیما ارزش نداشت که به خاطر او کام مردم را تلخ کنند و برنامه‏ای یا تسلیتی! بالاخره زمان امثال حاج احمد سر آمده همون طور که همت‏ها و خرازی‏ها و باکری‏ها و زین‏الدین‏ها و بروجردی‏ها و هزاران های دیگر دوره‏شان تمام شد. الان دیگر مردم نیاز به آرامش و روحیه و نشاط و خنده دارند! به قول سلحشور آژانس شیشه‏ای: دوره ما دوره ثبات است. پس هر چه بیشتر آثار و افراد به جا مانده از جنگ محو شوند بهتر!

خبر چهارم یا پنجم خوب است. زیاد هم آب و تابش نده « هواپیمای سپاه سقوط کرد. 12 هم نفر جان خود را از دست دادند. خب بینندگان عزیز خبر بعد را به اطلاعتان می‏رسانم.....»

«....بین من و ریحانه دیواری قرار داشت که هیچ دریچه‏ای در آن باز نمی‏شد. می‏خواستم بدانم چه چیز ریحانه مرا تحت تاثیر قرار داده بود. شبحی از چهره‏اش؟ نگاهمان که لحظه‏ای با هم تلاقی کرده بود؟ سکوت و وقارش؟ آهنگ صدایش؟ در آن لحظات همه چیز بود و هیچ چیز نبود. امیدوار بودم که پس از چند روز فراموشش کنم، ولی در این راه ذره‏ای موفق نشده بودم. مانند صیدی بودم که هر چه بیشتر تلاش می‏کردم، بیشتر گرفتار حلقه‏های دام می‏شدم.»

آنچه خواندید بخشی بود از رمانی با عنوان «نیمه شبی در حله» . این رمان را آقای مظفر سالاری نوشته است و انتشارات بوستان کتاب قم آن را منتشر کرده است. داستان بسیار جذاب و زیبایی است. من اخیرا موفق شدم آن را بخوانم و لذت بسیاری از آن بردم. داستان پسری سنی به اسم هاشم که عاشق دختری شیعه با اسم ریحانه می‏شود... بقیه را خودتان از کتاب بخوانید!

سلام

بعد از سه سال چندمین وبلاگم را راه اندازی کردم. نمی‏دانم این یکی چقدر دوام می‏آورد! اما به هر حال تا نفس هست باید دم را غنیمت شمرد.

اسم وبلاگ جدیدم را رسانه گذاشتم تا خط مشی اصلی مطالب و محتوی آن را معین کنم هر چند در موضوعات دیگر هم که به نظرم مفید باشد هم خواهم نوشت.

دیدگاه انتقادی نسبت به رسانه‏های عمومی به خصوص صدا و سیما و روزنامه‏ها و آگاهی و معرفی آثار رسانه‏ای برتر و مفید از جمله مطالب این وبلاگ خواهد بود.

**********

هنوز اول مسیر هستم اما امیدم به خدا و کمک شما عزیزان خواننده است.

حق نگهدارتان