پیروزی انقلاب اسلامی در ایران علاوه بر دگرگونی های وسیع در داخل کشور، در خارج از مرزهای ایران نیز طوفان های سیاسی اجتماعی بسیاری را به دنبال داشت که شاید مهمترین تاثیرگذاری آن در مساله فلسطین بود. معضلی که سران و ملتهای عرب پس از شکست مفتضحانه جنگ شش روزه با اسرائیل از حل عادلانه آن ناامید شده و در فکر تن دادن به خواستهای غیر منطقی صهیونیستها بودند. اما نور امیدی که موفقیت نهضت اسلامی ایران در دلها روشن کرد و پس از آن حمایتهای مادی و معنوی ملت ایران در سایه نظام اسلامی، جوانان مبارز فلسطینی و لبنانی را در مسیر مبارزه خود مستحکم و استوار ساخت. با حضور جمعی از پاسداران سپاه در سالهای ابتدایی انقلاب در لبنان هسته های اولیه مقاومت با عنوان حزب الله لبنان با شعار «خیبر خیبر یا صهیون جیش محمد قادمون» شکل گرفت که نهایتا این گروه کوچک چند هزار نفره اما با ایمان توانست بخش عمده خاک لبنان را از دست متجاوزین خارج سازد؛ کاری که ارتشهای چند ملیونی عرب از انجام آن عاجز ماند.

*********

هنگامی که سخنرانی دکتر احمدی نژاد در جمع دانشجویان دانشگاه جاکارتا پایان یافت، جمع زیادی از این دانشجویان یکصدا فریاد می زدند: «خیبر خیبر یا صهیون جیش محمد قادمون» و به خاطر می آوردند ما را پتانسیل عظیم جهان اسلام که در پس تعصبات و اختلافات کور مذهبی این چنین فشل و بلا استفاده مانده است. جمعیت هشت کشور مسلمان ایران، اندونزی، مصر، پاکستان، نیجریه، ترکیه، مالزی و بنگلادش بالغ بر نهصد ملیون نفر است؛ جمعیتی که به قول امام رحمت الله علیه اگر هر کدام یک سطل آب روی اسرائیل بریزد آن را آب می برد. پس چرا این امکانات و جمعیت عظیم نتوانسته به آرمان های مشترک جهان اسلام که همانا یکی از آنها آزادی فلسطین است دست یابد؟ پرسشی که پاسخ آن را باید در تفرقه و دوری مسلمانان از یکدیگر جست و جو کرد و در سال پیامبر اعظم با تکیه بر تعالیم اسلام و نبوت و توحید و معاد به عنوان اصول مشترکه مسلمانان از تفرقه و اختلافات بی حاصل پرهیز کرد چه آنکه قرآن کریم می فرماید: «لا تنازعوا فتفشلو و تذهب ریحکم.» (انفال 46)